nxbesonders

puzzle moich mysli

staly sie w koncu choc troche

rozpoznawalne

nie mieszaly sie kolory

i pojawily sie ramy

wspomnieniem,

powietrzem,

mysla wieczna,

pragnieniem,

uluda,

lekkoscia,

dziewiec stop nad ziemia, nie dotykajac niczego.

czekam

Kazde slowo traci na znaczeniu.

Ty jednak sie ich boisz, znasz ich chwilowa moc. Myslisz, ze schemat zalatwi wszystko, ze wystarczy czarny krzyzyk na gorze strony, ze wolno zostawic te nieszczesliwa kupke literek tak ot, w otchlanii czasu i kilometrow. Wystarczy raz na miesiac, bez wiekszych emocji, jezykiem pieknym, szczatkami informacji, odrobinia ironii. 

Czekam, obdarowana okruchami Twoich wzruszen, ktorych nie widac nigdzie indziej.

Boli, kiedy obijam sie o mur.